Wat hadden we een gezellige start vandaag!
Een traktatie met een vlaggetje!
Daarop de trouwfoto van Piet en Truus de Vos die morgen 50 jaar zijn getrouwd! Gefeliciteerd!
Daarna leek de inloop wel een reünie!
Dat was natuurlijk even heel gezellig, maar wij kwamen voor een bijzonder verhaal …
Vandaag kwam Ellen-Roos Brückner vertellen over haar ouders en grootouders in de jaren van de Tweede Wereldoorlog.
Het verhaal is heel indrukwekkend wat we -met hulp van Herman- proberen samen te vatten.
Opa Brückner is geboren in Putna Oostenrijk (na 1918 Roemenië), is Joods en werd kleermaker. Via Parijs kwam hij in 1914 in Rotterdam. Daar trouwde hij met de Joodse Rosetta (Roos). Ze kregen drie dochters en een zoon Isaac, de vader van Ellen-Roos.
De opa en oma van moeders kant, ook Joods, stuurden toen de nazi’s het ook in Oostenrijk het voor het zeggen kregen, hun dochter Elisabeth via Nederland naar Engeland. Ze verloofde zich met Isaac. Pas na de oorlog zouden ze elkaar weer zien en trouwen.
Opa Brückner had meerdere winkels die tijdens het bombardement van 14 mei 1940 werden getroffen. De familie opende snel weer een nieuwe zaak tot bij hen de Duitsers binnenvielen. Na ontsnappingen dook de familie onder, werden verraden en gingen op transport naar de Hollandse Schouwburg in Amsterdam.
Onderweg sprongen Isaac en z’n vader van de vrachtwagen. Isaac dook weer onder, kwam uiteindelijk in Cabauw waar hij aan de Cabauwsekade bij de familie van de Ende kon blijven. Opa werd weer opgepakt en kwam in Westerbork, waar hij weer ontsnapte. In 1944 werd hij weer opgepakt en naar Westerbork gebracht waar oma zich bij hem voegde. Oma werd gedeporteerd en bij aankomst in Auschwitz vergast. Opa werkte daar langer als kleermaker en kwam om tijdens een dodenmars in januari 1945. Ook opa en oma van moeders kant overleefden de oorlog ook niet.
Ellen-Roos is vernoemd naar haar beide grootmoeders die in nazi-kampen zijn vermoord. Ze heeft haar dochter en zoon altijd veel over hen verteld, zoals Ellen-Roos ons over haar familie en vooral haar vader heeft verteld.
In de tijd van nu, waarin zorgeloosheid niet meer gewoon is, was het goed om haar verhaal te horen, dat kinderen en kleinkinderen ook zouden moeten horen. Nu kan het nog.
